Trail das bestas - Muras

Xa remata a miña tempada de carreiras populares, por saúde física e mental, noto que me costa estar motivado para prepararme para carreiras como a do domingo en Muras.

Tamén se esgotan as ideas sobre cómo contar aquí a participación no evento. Igual tamén teño que deixar de contar que fun alí, corrín coas compañeiras, bonita paisaxe, facía calor, molestia aquí ou acolá, ... Ao final ainda hei rematar inventando algunha historia. Por agora non.

Mais si, toca descansar de esto.

entre os agasallos recibidos na bolsa da corredora está este fermoso bote de Mel de Montaña de Muras.

Trail das bestas.

Sitio web do Trail das bestas

perfil sacado da miña actividade, o trail longo do evento.

Lera bastantes comentarios favorables acerca do ben organizado, entretido e duro que era este trail, e agora podo dicir que os comparto.

O evento consta dunha distancia "maratón" e dúas máis curtas e unha andaina. Apunteime a distancia maratón, porque xa que imos pois qué carallo! e maloserá! En novembro, na serra do Xistral a meteoroloxía comeza a ser adversa. Cadrounos unha semana na que a chuvia foi frecuente e na finde pasou por enriba unha borrasca con bastante vento e chuvia. Coa predición meteorolóxica que había os organizadores decidiron uns días antes modificar as rutas previstas, acortando o maratón e evitando chegar aos cumios máis expostos ao temporal por seguridade para os participantes. Ninguén mellor ca organización para valorar a situación e a responsabilidade ante calquer situación.

A todas nos gustan os desafíos, pero alguén ten que ter sentidiño.

Cando eu pasei por aquí (punto máis alto da ruta) estaba pechado de néboa e soplaba moito vento.

O Tempo

As previsións cumplíronse e quedounos "un día bastante bo"... para traer aquí un relato sobre o duro que foi, as dificultades de correr medio enterrado na lama, cómo soplaba e o frío que facía alá arriba (abofé!), etc etc.

En realidade foi un día de inverno normal. Se fai vento, pois nos altos sopla máis. Se chove, pois móllaste.

Nestos días é importante escoitar as recomendacións da organización sobre a ruta, saber onde pode haber dificultades, e sobre todo levar a roupa axeitada para as circunstancias e o material obligatorio que indique a organización.

baixando, ao inicio da ruta, por unha das corredoiras alfombradas de follas dos castiñeiros. Hai que ir con tino

Máis ou menos, cando a xente se apunta a estas carreiras, sabe onde se mete. Pero as circunstancias concretas da comarca e o terreo polo que se vai moitas veces non as coñecemos, e debemos atender a quen si que as coñece, pola nosa propia seguridade. Non é unha situación de peligro extremo (máis alá dun golpe), pero pódelo pasar moi mal se por calquera circunstancia estás exposto durante horas ao frío e a auga e nun lugar de acceso dificil. Por esto, hai que ter certo nivel de autosuficiencia en caso de accidente.

A carreira

O recorrido era un continuo subir e baixar, sen costas demasiado pronunciadas en xeral, pero das que te van minando pouco a pouco. Quizáis demasiado asfalto ao inicio, pero en xeral seguimos carreiros polo bosque do curso alto do Eume.

Cruzar o Eume, km 23, tiña a súa complicación

Se a zona ten abondosa auga de por si, tras unha semana chovendo xa podes imaxinar como estaba aquelo: os carreiros non eran tal, se non regatos; nas curtiñas afundíaste por enriba do nocello; a lama ameazaba con descalzarte a cada paso; as marcas no chan de xente que esvaraba eran continuas. Estas condicións engaden un plus de dureza que non se ve no perfil, a enerxía que gastas en cada zancada é maior.

Con respecto ao frío (máis polo vento que pola temperatura) e a chuvia non tiven moito problema. Non notei que se me metese o frío dentro e só nas zonas máis altas arredor do quilómetro 25-30 pasei algo de incomodidade, pois soplaba moito. Nalgún tramo, con vento moi forte en contra e chuviscando, incluso me puxen a correr só evitar precisamente enfriar, pillar frío é peor que a dor e o cansanzo. Realmente foi algo así como unha hora mala, no resto do recorrido estabamos bastante protexidos do vento, e a chuvia non foi intensa en ningún momento.

Fíxoseme dura e ía con gañas de rematar, pero deixoume bo sabor de boca tanto pola ruta en si como pola organización.

Entrega de dorsais áxil e coa información precisa antes da saída, obsequio da organización/concello, seguimento por gps ao vivo, sinalización perfecta, as duchas estaban ao pe da meta, amplas zonas para aparcamento, unha carpa para resgardarnos e comer os callos (estaban bos!!) durante a entrega de trofeos. Eu non tiven queixa.

Coñece Muras

Non perdas ocasión de coñecer Muras a través da súa fermosa natureza por medio dos roteiros sinalizados que te levan por carreiros de soutos, ameneiros e a ribeira do curso alto do Eume.

imaxe da web de información turística do Concello de Muras

Crédito das fotografías: A Organización e Concello de Muras.